آغوش جامعه‌شناسي براي همه باز است

پس از شنیدن خبر شرکت کردن آقای علی دایی در آزمون دکترای رشته جامعه‌شناسی، به عنوان تحصیل کرده رشته جامعه شناسی معتقدم همان اندازه که سلبریتی هایی از جنس داییِ جامعه شناس می توانند در این بازار کساد جامعه‌شناسی و حمله و انتقاد بخشی از جامعه شناسان به خود جامعه‌شناسی(جامعه شناسیِ جامعه شناسی) که معتقدند این رشته و دانش آکادمیک، پروژهای شکست خورده در ایران است، نقش پرچمی برای یک جنب وجوش رسانه ای، و شوک تبلیغ گونه ای برای جامعه شناسی را بازی کنند! چرا که یک مربی فوتبال، خیّر و نیکوکار ملّی نظیر آقای دایی اگر با دنیای جامعه شناسی آشنایی پیدا کنند، در کارشان موفقتر خواهند بود.  

از طرفی نیز جایگاه یک جامعه شناسِ حوزه ورزش در کنار روانشناس و کادر پزشکی تیم های ورزشی، بسیار خالی می باشد. اما باید دانست که آیا در آینده، آقای دایی نیز راه شورای شهری شدن و از این قبیل ی کاری هایی که بهاعتقاد جامعه شناسی چون " ترنر" منجر به تبعیض ردهای(کاهش درصد قابل توجهی از اعتماد غالب افرادجامعه) می شود، را خواهد پیمود؟! آیا فردوسی پور شدن(اخذ مدرک دکترای بی ربط مدیریت رسانه ای نسبت به مدرک مقاطع قبلی و استفاده از امتیاز تسط بر زبان انگلیسی در کنکور ) را در پیش خواهد داشت، و یا دبیر؟کرسی عباس جدیدی را بیشتر میپسندد یا فتحاللهزاده؟امیدوار هستیم جناب دایی عزیز در این مجال و زمانی که منتظر نتیجه ی آزمون دکترای خود خواهد بود، با نظریه های داغ گافمن و کژکارکردی مرتن آشنایی پیدا کند. بلومر را بشناسد اما نه در حد پرفسور تنهایی! با افکار بوردیو و گیدنز آشنا شود، اما نه در زمین فوتبال! جناب دایی عزیز! امیدواریم هماناندازه که از فوت فیلیپ ماچادو ناراحت میشوی، با آگاهی نیز بتوانی بر جامعه شناسی و معظلات پیشروی آن، غمگین و با اوجگیری و پیروزی آن، شاد گردی. زیرا هنر جامعه شناسی به مثابه دانش اجتماعی، برای دانش آموز و استادان و طرفداران آن بسیار مسئولیت زا با اهمیت و حساس می باشد. اگر با برد و گنی در بازی فوتبال یک جماعتیرا می توانستی شاد و از خود راضی نگه داری، در اینجا دیگر قضیه فرق می کند، هنری می خواهد که در زمین فوتبال نمی توان دنبالش بود. آغوش جامعه شناسی برای همه باز است، اما دایی جان عزیز، بازی کردن در تیم جامعه شناسی مانند اصول فوتبال، هم زمینه و تجربه می خواهد، هم مربی و تکنیک. در غیر این صورت، نیمکت نشینی برای ستاره بزرگی چون شما که آقای گل جهان است، برازنده نیست. این را دیگر خودتان می دانید که مربی و ستاره ماندن در فوتبال بهتر است و یا نیمکت نشینی در جامعه شناسی!